Een brug is een vaste voorziening in de mond, waarmee je een missende tand of kies kan vervangen. Er zijn verschillende soorten bruggen. De meest voorkomende is de driedelige brug, waarmee het middelste deel over de lege ruimte 'hangt'. De buitenste twee delen zitten dan door middel van een kroon vast aan de grenzende tanden of kiezen.

Wanneer is een brug nodig?

Indien een of meerdere tanden of kiezen missen is een brug een goede oplossing om de lege ruimte op te vullen. Omdat de grenzende tanden of kiezen (gedeeltelijk) omslepen moeten worden voor een kroon, wordt een brug vooral geïndiceerd als de grenzende tanden of kiezen al een vulling bevatten. Indien de grenzende tanden of kiezen nog gaaf zijn, dan is een implantaat een alternatieve oplossing.

Welke soorten bruggen zijn er?

De gewone brug bestaat uit de zwevende kroon of kronen die rusten op minimaal 2 eigen tanden of kiezen waar een kroon op zit.

De vrij eindigende brug rust maar aan een kant op een eigen tand met kroon. Het zwevende deel steunt dus maar aan een kant af op een eigen tand met kroon.

De etsbrug wordt meestal toegepast op voortanden, waarbij de grenzende tanden niet omslepen hoeven te worden voor een kroon. Hierbij wordt het zwevende deel door middel van vleugels vastgezet aan de grenzende tanden.

Wat doet de tandarts?

Het omslijpen van de tand of kies

Tijdens de eerste afspraak zal de tandarts de tanden of kiezen die deel zullen uitmaken van de brug omslijpen. Hierbij wordt er genoeg ruimte afgeslepen zodat er een kroon past. Voor deze behandeling zal de tandarts u verdoven, zodat u niets voelt van de behandeling.

Het maken van een afdruk en beetregistratie

Na het omslijpen van de tanden of kiezen zal de tandarts een afdruk maken van het hele gebit, zodat de tandtechnieker een brug kan vervaardigen. Het maken van de afdruk doet de tandarts met een afdruklepel en rubberachtig afdrukmateriaal. Tegenwoordig is er een verschuiving te zien naar het digitaal afdrukken, waarbij met een apparaat het gebit wordt gescand.

Na het afdrukken wordt de manier van bijten vastgelegd. Hierbij kan de tandtechnieker die de brug vervaardigt zien hoe de tanden van de onder- en bovenkaak op elkaar passen. Dit is belangrijk, zodat de brug niet te hoog of te laag is. Hiervoor gebruikt de tandarts een wasplaatje of een ander registratie materiaal.

Het bepalen van de kleur

Het bepalen van de kleur is ook een belangrijke stap. Vooral als het om een brug gaat die te zien is bij het lachen. De kleur moet goed aansluiten bij de rest van de tanden in de mond en moet niet opvallen. De tandarts kijkt samen met u naar een passende kleur aan de hand van een kleurenring.

Het maken van een noodvoorziening

Indien een tand of kies in de mond geen contact meer maakt met de tegenoverliggende kies, kan deze gaan uitgroeien. Om uitgroei te voorkomen en de omslepen tanden en kiezen te beschermen wordt er een tijdelijke noodvoorziening gemaakt. Hiermee kunt u gewoon blijven eten. U moet wel oppassen met het eten van harde of kleverige dingen die ervoor kunnen zorgen dat de noodvoorziening los kan komen. Ook moet u voorzichtig zijn met het reinigen tussen de brug. Deze zit met een kwetsbare cement vast, zodat de tandarts de tijdelijke brug makkelijk kan loskrijgen. Het is belangrijk om tussen de tijdelijke brug voorzichtig te reinigen met een stoker of rager. Dit kunt u het beste doen door de kiezen op elkaar te houden en vervolgens tussen de kiezen te reinigen.

Mocht de noodvoorziening toch loskomen of afbreken, dan is het verstandig om contact op te nemen met uw tandarts.

Het vastzetten van de brug

Bij de laatste afspraak wordt de brug definitief vastgezet. Voordat de tandarts dit doet controleert hij of de brug goed op zijn plek zit. Hierbij wordt ook gekeken of de brug niet te hoog of te laag is. Voordat de brug definitief vastgezet wordt, past de tandarts de brug aan door licht bij te slijpen indien dit nodig is. Als alles goed is plaatst de tandarts de brug met cement op zijn plaats. Vervolgens drukt de tandarts de brug stevig aan en worden de overtollige cementresten verwijderd.

Materialen

Een brug kan van verschillende materialen worden gemaakt. Het ene materiaal heeft voor en nadelen ten opzichte van een ander materiaal. Welk materiaal gekozen wordt door de tandarts is afhankelijk van de plek waar de brug moet komen in het gebit. Voortanden hebben hogere esthetische eisen ten opzichte van kiezen, terwijl kiezen sterk en slijtvast moeten zijn. De meest voorkomende materialen die gebruikt worden zijn:

Metaal porselein

Een goede combinatie tussen sterk en cometisch mooi is de metaal porseleinen brug. Waarbij de metalen onderstructuur zorgt voor een stevige constructie en de opgebakken porselein de tandkleur nabootst. Geschikt voor het maken van bruggen om kiezen te vervangen. Nadeel is dat het tandvlees na een tijd kan terugtrekken, waardoor de metaalranden zichtbaarder worden.

Volledig porselein

Doordat het metaal van metaal-porseleinen constructies in de loop van de tijd zichtbaarder wordt, kan de tandarts kiezen voor een volledig porseleinen brug. De onderstructuur bestaat uit zirkoniumoxide met opgebakken porselein. Dit soort structuren worden door hun fraaie en natuurgetrouw uitstraling vooral in de esthetische zone toegepast.

Metaal

Indien esthetiek niet belangrijk is, maar een sterke constructie gewenst is kan er gekozen worden voor een volledig metalen constructie. Het grote voordeel van volledig metalen constructies is de sterkte. Ook zijn volledig metalen constructies slijtvast en kunnen deze dun uitgewerkt worden. Er hoeft dan minder afgeslepen worden van de eigen tand of kies.

Duur van de behandeling

Afhankelijk van de grootte van de brug en het aantal tanden of kiezen dat omslepen moet worden, zal de behandeling minimaal 2 zittingen in beslag nemen.

Pijn en napijn

De behandeling doet door de verdoving meestal geen pijn. Na de behandeling kunnen de tanden of kiezen en het tandvlees gevoelig zijn. Indien de gevoeligheid toeneemt, kunt u het beste uw tandarts raadplegen.